Πες τα Βένιο

Από τη Δευτέρα κιόλας , ο καθηγητής του ΕΜΠ Βένιος Αγγελόπουλος έγραψε το παρακάτω άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία της Τρίτης εδώ :


Δεκαπεντάχρονος νεκρός, μεμονωμένο γεγονός

Του ΒΕΝΙΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Νεκρός από αστυνομικές σφαίρες. Δεκαπέντε χρονώ. Οπως ο Μιχάλης Καλτεζάς.

Χειρότερα από τον Πέτρουλα, την Κανελλοπούλου, τον Κουμή. Σκοτώθηκαν μέσα στην αναμπουμπούλα μιας κυνηγημένης διαδήλωσης. Εδώ εν ψυχρώ.

Χειρότερα από τον Λαμπράκη. Αυτόν κάποιοι τον ήθελαν νεκρό. Τον Αλέξανδρο κανένας.

Εξάλλου ο υπουργός ζήτησε συγγνώμη και υπέβαλε παραίτηση. Μη αποδεκτή. Και καταδίκασε το μεμονωμένο περιστατικό.

Μεμονωμένο.

Οπως το ξύλο που έτρωγε από τα ΜΑΤ ο φοιτητής που τον άρπαξαν από τη διαδήλωση την περασμένη βδομάδα.

Οπως η ζαρντινιέρα που λιάνισε τον Αυγουστίνο μπροστά στις κάμερες.

Οπως οι απανθρακωμένοι στον ύπνο τους κρατούμενοι σε φυλακές και κρατητήρια, τουλάχιστον τέσσερις τα τελευταία χρόνια, για τους οποίους κανείς δεν λογοδότησε: ας πρόσεχαν...

Ή οι δεκάδες φυλακισμένοι που αυτοκτόνησαν.

Ή οι μετανάστες που τσουβαλιάζονται σαν ζώα, στη χώρα που έχει στείλει μετανάστες σε κάθε μεριά του πλανήτη.

Ή οι Πακιστανοί που τους απήγαγαν και τους ανέκριναν ξένες υπηρεσίες.

Ή οι γέροι κι οι άρρωστοι, που δεν τους πληρώνουν φάρμακα τα Ταμεία, γιατί δεν έχουν λεφτά: δεν περισσεύουν, τα τρώνε οι τράπεζες, οι μίζες των εξοπλισμών και οι καλόγεροι.

Ή τα νοσοκομεία χωρίς κρεβάτια, χωρίς προσωπικό όταν έχουν εξοπλισμό, χωρίς εξοπλισμό όταν έχουν προσωπικό.

Ή την Παιδεία, στραγγαλισμένη οικονομικά, θεσμικά, γραφειοκρατικά, προς απροκάλυπτο όφελος ιδιωτικών συμφερόντων (λέγε με Κολέγια, λέγε με εμπόριο πτυχίων). Κι ας τρίζουν τα κόκαλα του Παπανούτσου.

Χιλιάδες μεμονωμένα περιστατικά. Μικρά και μεγάλα. Αμέτρητα. Για τα οποία κανένας υπεύθυνος δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη -αν δεν περηφανεύτηκε κιόλας. Αν οι λέξεις έχουν κάποιο νόημα, μεμονωμένη είναι η σημερινή υπουργική συγγνώμη. Και μόνον.

Θέλουν λέει λιγότερο κράτος. Ψέματα -ή κάτι χειρότερο: μισή αλήθεια. Θέλουν λιγότερο κράτος πρόνοιας, περισσότερο κράτος καταστολής. Ασύστολης καταστολής. Λιγότερο κράτος προστασίας για τους αδύνατους, περισσότερο κράτος συμπίεσής τους προς όφελος των ισχυρών. Κράτος στην υπηρεσία τους, για να διευκολύνει τις πελατειακές σχέσεις και την εξαγορά συνειδήσεων, να τσακίζει όσους τολμούν να αντιδράσουν -αφήνοντας όμως και κάποιους άθικτους ώστε να φαίνεται η μεγαλοψυχία του.

Κράτος με τονωτικές ενέσεις, με αφιονισμό των οργάνων του: Εσείς είστε το κράτος, είστε οι πραίτορες (οι πραιτοριανοί εννοούσε) της δημοκρατίας, έλεγε κάποιος. Και τους όπλισαν τα χέρια, και να σου ο καουμπόης: «Με είπες μαλάκα, ρε;» Μπαμ και κάτω.

Και ο μεν δράστης κάπως θα την πληρώσει, έστω και για τα μάτια του κόσμου. Θα του πούνε (και στους συναδέλφους του) «είπαμε ασυδοσία, αλλά υπάρχουν και όρια». Οπως είχε πει κάποιος, «είπαμε, ένα δωράκι στον εαυτό σας, αλλά με μέτρο». Ο καθείς στα όριά του, η ιεραρχία πρέπει να τηρείται, ακόμη και στη βία, στη διαφθορά, στο έγκλημα. Αλλο ειδικός φρουρός κι άλλο πιλότος βομβαρδιστικού: αν σκοτώσεις αρκετούς αμάχους, γίνεσαι και ήρωας πολέμου και υποψήφιος πρόεδρος της Αμερικής.

Αλλά αν την πληρώσει ο δράστης λύθηκε τίποτα; Θα πάψουν διάφορα κυκλώματα και άτομα της αστυνομίας να πουλάνε προστασία σε χασισοφυτείες, ναρκω-έμπορους, νυχτερινά κέντρα, εμπόρους λευκής σαρκός; Ή να πουλάνε τσαμπουκά σε πολίτες, μετανάστες, νεολαίους, σκοτώνοντας κιόλας άμα λάχει; Τι το θέλουμε το κράτος, να μας προστατεύει ή να μας σκοτώνει;

Οχι, δεν θέλουμε αυτό το κράτος, το βαθύ κράτος, παιδί του χουντικού κράτους, εγγόνι του εμφυλιακού, δισέγγονο του μεταξικού και του κατοχικού κράτους, που ουδέποτε υπέστη κάθαρση, προσφεύγοντας διαρκώς σε στιγμιαία στις διάφορες μεταλλάξεις του.

Ξέροντας τι δεν θέλουμε, εμείς οι πολλοί, οι πολίτες, οι αποκάτω, ξέρουμε σε χοντρές γραμμές τι θέλουμε. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πώς θα το αποκτήσουμε, πώς θα απαλλαγούμε από το σημερινό άγος.

Σαφώς αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις, ο υπόγειος φασισμός θα επιβληθεί. Ο φασισμός του φόβου και του εσωτερικού χωροφύλακα, που οδηγεί στην ανακουφιστική σκέψη «ευτυχώς δεν ήταν το δικό μου παιδί». Η αυτοπαγίδευση στη συμμετρία «πρόκειται για αναρχικούς και αστυνομικούς σε έναν πόλεμο που δεν μας αφορά». Ο εφησυχασμός της ουράς μας απέξω, που οδηγεί στην ενίσχυση του οπλισμένου τμήματος του κράτους και αντίστροφα στην περιθωριοποίηση όλο και περισσότερων νέων.

Σίγουρα δεν αποτελεί λύση για την κοινωνική κρίση η τυφλή βία για την πυρπόληση καταστημάτων. Αλλά το παιδί σου και το σκυλί σου όπως τα μάθεις είναι. Γιατί απαιτούμε από τους νέους να δώσουν λύση εκεί που εμείς δεν δώσαμε, να συμπεριφερθούν αλλιώς απ' ό,τι τους διδάξαμε; Κοινωνική αναλγησία το κράτος διδάσκει, τα εμπορικά που κάηκαν οι τράπεζες τα είχαν γονατίσει πρώτα - γονατίσει αλλά όχι σκοτώσει, για να μπορούν να συνεχίσουν να τα εκμεταλλεύονται.

Ως κοινωνία, ό,τι σπείρεις θερίζεις. Στο ερώτημα «πώς θα αποφύγουμε τα έκτροπα;» η πρώτη απάντηση θα 'ναι «καταρχήν μη μας σκοτώνετε». Και θα απαιτήσουμε τέτοια αλλαγή στις δομές ώστε ούτε οι αστυνομικοί να σκοτώνουν ούτε οι νέοι να εξωθούνται στην απελπισία.

Από ποιον να απαιτήσουμε; Από όλους.

Ακόμη κι από την κυβέρνηση, παρότι αμφιβάλλω πως έχει τίποτα άλλο να προσφέρει πέρα από την καλή ανατροφή του υπουργού της, παρότι όλα δείχνουν πως ούτε θέλει ούτε μπορεί κάτι ν' αλλάξει και πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πώς θα τη σκαπουλάρει, βρίσκοντας κάποιους αποδιοπομπαίους τράγους.

Από όσους έχουν κάποιο υπεύθυνο πόστο, σε κόμματα, συνδικάτα, οργανώσεις, Τύπο, θεσμούς, αντιθεσμούς, να προτείνουν και να οργανώσουν τα βήματα που χρειάζονται. Για την ανατροπή -ή την επανίδρυση- (διαλέξτε, το ίδιο κάνει, μην παίζουμε με τις λέξεις όταν κινδυνεύουν οι έννοιες) της αστυνομίας (και του σημερινού κράτους γενικότερα). Τι λένε; Αφοπλισμός της αστυνομίας; Κατάργηση των ειδικών φρουρών; Αντικατάσταση των χημικών αερίων; Αλλαγή της ποιότητας και του χρόνου εκπαίδευσης; Καρότο και μαστίγιο για τους ήδη υπηρετούντες που «τρεις κι εξήντα παίρνουνε και τον κόσμο δέρνουνε»; Αν δεν έχουν τίποτε να πουν παρά σωστές γενικότητες και ρουτινιάρικες αντιδράσεις (ή «ψηφίστε μας να σας σώσουμε»), καιρός να αφήσουν τις καρέκλες τους ως ευδοκίμως υπηρετήσαντες. Θα βρεθούν νεότεροι, πιο φρέσκοι, να τους αντικαταστήσουν -η φύση απεχθάνεται το κενό. Με λιγότερη εμπειρία ίσως, αλλά περισσότερη τόλμη και φαντασία - ελπίζουμε.

Από μας τους ίδιους, τους πολλούς. Συνειδητοποιώντας ότι ούτε ο φόβος ούτε η προσωπική τρύπα προσφέρουν λύση, ιδίως όταν οι βεβαιότητες καταρρέουν. Οτι χρειάζεται να επιβάλουμε τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια γύρω μας, ακόμη κι απέναντι σ' αυτούς που με πάθος πολεμάμε την πρακτική τους -για να μη γίνουμε το ίδιο μ' αυτούς. Οτι απαιτείται αντίσταση, άρνηση, απειθαρχία. Αντίδραση στα κακώς κείμενα αντί μοιρολατρίας. Συλλογικά οργανωμένη.

Αυτό είναι το όχημα για την αλλαγή της μοίρας μας. Και, καθώς κάθε όχημα θέλει καύσιμα, κινητήρια δύναμη το συναίσθημα. Το πάθος. Η οργή που συλλογικά συμμεριζόμαστε, που βλέπουμε στα απέναντι μάτια. Οργή οργανωμένη, όχι σε προσωπικό ούτε σε παρεϊκό επίπεδο, αλλά στη μέγιστη δυνατή συλλογικότητα.








Να σημειώσω ότι ο εν λόγω καθηγητής (Μαθηματικός είναι) είχε παραστεί στη δίκη της 17Ν ως μάρτυρας υπεράσπισης του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου (τουλάχιστον αυτή την πληροφόρηση έχω) . Αραγε , σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας όσων δεν καταδίκαζαν απερίφραστα την 17Ν με τα τηλεδικεία που είχαν βγάλει την απόφαση του δικαστηρίου πριν καν ξεκινήσει η (δίκαια? χα, ας καγχάσω) δίκη των κατηγορουμένων πόσοι μπορούσαν να ορθώσουν το ηθικό ανάστημα και να αντισταθούν σε εκείνες τις ασκήσεις αστικής νομιμοφροσύνης ?

Το άρθρο είναι πολύ εύστοχο και συνδέει πολλά γεγονότα μαζί . Πετώντας τις παρωπίδες της νομιμοφάνειας , ας δούμε και λίγο πιο πέρα από αυτή .

Btw ελπίζω σύντομα να δημοσιεύσω μία κριτική στη δράση της 17Ν , τώρα Επαναστατική Οργάνωση ήτανε , Τρομοκρατική Οργάνωση , αυτό είναι ένα ζήτημα γενικότερα ...

Ο Φοίβος τολμά

Σήμερα θα αλλάξω θεμα . Οχι για να 'ξεχάσουμε' τα παλιά , ούτε για να 'θάψουμε' τα δυσάρεστα. Απλά μια αλλαγή . Ετσι κι αλλιώς τα κοινωνικά προβλήματα θα παραμείνουν , ας κοντοσταθούμε λίγο σε κάτι άλλο .


Ο Φοίβος (ο Δεληβοριάς , δηλαδή ο καλός ο Φοίβος , όχι ο μούφα ο Φοίβος της Βανδή) τολμά. Ακούστε ένα από τα κομμάτια στο καινούριο live του εδώ :







Ω ναι , είναι διασκευή αυτού που θυμάστε . Ο Φοίβος τολμά και διασκευάζει ένα κομμάτι που θεωρητικά είναι πολύ μακριά από τη μουσική του Παιδεία. Ακουστε όμως πόσο το έφτιαξε , δεν καταλαβαίνεις καν ότι πριν είχε βιαστεί επανηλειμμενως από διάφορες λαϊκές αοιδούς.

Ζήτω ο Φοίβος .

(ο καλός , όχι ο μούφας)

Τα χειρότερα έρχονται

Μόλις χθες έγραφα :

"Το μεγάλο πρόβλημα είναι η καταστροφή στις περιουσίες βιοπαλαιστών . Με αυτή την κίνηση (μιας και το πλιάτσικο δε γίνεται από τους α/α , αλλά από εγκληματίες) φέρνουν μέρος της κοινωνίας εναντίον του Κινήματος και το αποριζοσπαστικοποιούν φέρνοντας την κοινωνία πιο κοντά σε συντηρητικά και αντιδραστικά μέτρα."

Αντιγράφω από το in.gr :


"Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ενδέχεται να κηρύξει τη χώρα από την Πέμπτη ο πρωθυπουργός, εάν μέχρι τότε δεν έχουν σταματήσει οι ταραχές, ενώ δεν αποκλείεται να αποφασιστεί και άρση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Ήδη, έχει δοθεί εντολή στις αστυνομικές δυνάμεις να συλλαμβάνουν όποιον προκαλεί βανδαλισμούς, ενώ για την προστασία της δημόσιας περιουσίας, αλλά και της δημόσιας ασφάλειας αποφασίστηκε να εφαρμοστεί το άρθρο 11 του Συντάγματος από την Πέμπτη, αν δεν έχει αποκλιμακωθεί η κατάσταση.

Βάσει του άρθρου 11 του Συντάγματος, απαγορεύονται οι δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις με απόφαση του αρχηγού της Αστυνομίας, σε περιοχές που έχει διαταραχθεί η κοινωνικοοικονομική ζωή.

Παράλληλα αποφασίστηκε να ζητηθεί η συνδρομή ευρωπαϊκών κρατών, εφόσον οι ταραχές επεκταθούν, με την αποστολή αστυνομικών δυνάμεων που ειδικεύονται στην αντιμετώπιση διαδηλώσεων (κυρίως από Γαλλία, και Βρετανία).

Την Πέμπτη επίσης θα αποφασιστεί αν η κυβέρνηση θα κάνει χρήση των διατάξεων του πρόσφατου νόμου της Μαριέττας Γιαννάκου για την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, αφού οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν εξακριβώσει ότι η πλειονότητα των μολότοφ που χρησιμοποιούν οι κουκουλοφόροι, παρασκευάζονται στα εργαστήρια πανεπιστημιακών ιδρυμάτων."

Συνοψίζοντας :

1. Κήρυξη χώρας σε έκτακτη ανάγκη

2. Άρση ακαδημαϊκού ασύλου

3.Απαγόρευση του δικαίωματος του συνέρχεσθαι

4.Εισαγόμενη καταστολή από το εξωτερικό

Το κακό είναι ότι τα παραπάνω μπορεί να συμβούν . Το πολύ κακό είναι ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας θα τα δεχθεί αδιαμαρτύρητα. Το αληθινά καταστροφικό όμως είναι ότι έχουν μπει οι βάσεις για να εφαρμοστούν και να παγιωθούν παρόμοιες συντηρητικές και αντιδραστικες πρακτικές και στο μέλλον χωρίς αντιδράσεις , παρακάμπτοντας τα όποια κοινωνικά αντανακλαστικά που θα έχουν απομείνει .

Και μία σημείωση . Ακούω πολλούς που λένε ότι φοβοούνται να πάνε στο κέντρο και στα Εξάρχεια διάφορα τέτοια γραφικά . Θα μιλήσω για μένα . Όταν βρίσκομαι τόσο στα Εξάρχεια όσο και στο ΕΜΠ (Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου) , νιώθω μεγάλη ασφάλεια μιας και ξέρω ότι δεν υπάρχουν κοντά μου αστυνομικοί. Με το που προσεγγίζω τα Εξάρχεια μυρίζω τον αέρα της ελεύθερης , ανατρεπτικής και ριζοσπαστικής σκέψης (μια μικρή μπόχα που αναδύεται δεν οφείλεται στη ρύπανση της ατμόσφαιρας , αλλά στους ασφαλήτες που είναι μόνιμα στην Πλατεία). Αντίθετα όταν κυκλοφορώ στο υπόλοιπο κέντρο και ειδικά όταν περνάω από καμιά Ακαδημίας ή Σόλωνος όπου πάντα υπάρχουν διμοιρίες των ΜΑΤ αλλάζω πεζοδρόμιο (βλέπετε φοράω πάντα μόνο μαύρα : κάτι σαν το blog μου , αλλά σε κινούμενο και με μάζα 100+ κιλά :P , ενώ συνήθως έχω και μούσια , οπότε βρίσκομαι στη ζώνη υψηλού κινδύνου για 'προληπτική προσαγωγή') ...

Τους μπάτσους και τους ασφαλήτες φοβάμαι , όχι τους α/α .

Η Ελλάς στις φλόγες ...

Άλλα ήθελα να γράψω κι άλλα θα γράψω τελικά. Ειδικά μετά από τόσο καιρό , ήθελα να επανέλθω με κάτι χιουμοριστικό και ευχάριστο , αλλά θα ασχοληθώ με το μάλλον προφανές σήμερα .


Τις τελευταίες μέρες έχει πέσει συγκλονιστικά πολλή λάσπη προς τον ευρύτερο αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χώρο (στο εξής "α/α") . Για άλλη μία φορά έχει χαθεί η ουσία και οι δημοσιογράφοι - φερέφωνα του Συστήματος ξεσπάθωνουν εναντίον των α/α όταν δεν αναλώνονται σε αφόρητα και ανούσια κλισέ .

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Οι γνωστοι αγνωστοι αυτοαποκαλουμενοι αντιεξουσιαστες νεαροι κουκουλοφοροι (btw διαβάστε το άρθρο αυτό) που βλέπουμε συνήθως στις πορείες είναι 50,100 άντε 200 σε μαζικές πορείες. Αλλά χθες και προχθές δεν ήταν τόσοι στο κέντρο τςη Αθήνας (και της Θεσσσαλονίκης και της Λάρισας και του Βόλου και του Ηρακλείου και και και ...) , ήταν παραπάνω , πολύ περισσότεροι από συνήθως. Πράγμα που μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι δεν είναι μόνο οι συνηθισμένοι α/α αυτοί που έχουν βγει στους δρόμους και δεν είναι ειρηνικοί ,αλλά πρόκειται για ένα ευρύτερ κοινωνικό Κίνημα κυρίως νέων αγανακτισμένων με το Καθεστώς. Εδώ καλό είναι να κάνουμε έναν διαχωρισαμό , κυρίως για την ευκολία της συζήτησης , βλέπουμε λοιπόν τις μέρες αυτές να υπάρχουν :

α)ειρηνικοί διαδηλωτές που απλά φωνάζουν συνθήματα και στη χειρότερη πετάνε νεράτζια και πέτρες εναντίον των ΜΑΤ
β)μη ειρηνικοί διαδηλωτές οι οποίοι κάνουν διάφορα που θα πω παρακάτω
γ)κοινοί εγκληματίες που εκμεταλλεύονται την κατάσταση και επιδίδονται σε πλιάτσικο όπου μπορέσουν

Οι μη ειρηνικοί διαδηλωτές λοιπόν κάνουν τα εξής :

i) επιτίθενται στα ΜΑΤ με καδρόνια και λοστούς
ii)καίνε περιπολικά , αυτοκίνητα ασφαλητων (προσοχή στην ορθογραφία) μηχανές Ζ-αδων και επιτίθενται σε αστυνομικά τμήματα
iii)σπάνε κάμερες , κάποιες από τις οποίες έχουν κριθεί παράνομε ςκαι καταχρηστικές με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας
iv)σπάνε και καίνε τράπεζες, πολυεθνικές και γενικότερα ιδιοκτησίες καπιταληστών (προσοχή στην ορθογραφία και πάλι)
v)σπάνε και καίνε τις μικρες επιχειρήσεις και τα αμάξια βιοπαλαιστών


Όλα τα παραπάνω έχουν μπει σε ένα μπλέντερ , τα'χουν μπερδέψει μεταξύ τους και με μία εμετική επίφαση νομιμότητας τα παπαγαλάκια του Καθεστώτος προσπαθούν να περάσουν αυτά που θέλουν στην κοινή γνώμη. Ας τα αναλύσουμε ένα-ένα .

Οι ειρηνικοί διαδηλωτές νομίζω ότι επιδοκιμάζονται από όλους (εξαιρείται ο Καρατζαφέρης ο οποίος έβαλε θέμα εφαρμογής του άρθρου 11 του Συντάγματος )

Οι κοινοί εγκληματίες - κλέφτες αποδοκιμάζονται από όλους. Χαρακτηριστικά και μόνο θα αναφέρω ένα περιστατικό (από τα δεκάδες αυτών των ημερών) όπως αναμεταδόθηκε από τον ΣΚΑΙ 100,3 χθες βράδυ . Μία ομάδα α/α έσπασε τις βιτρίνες κάποιου καταστήματος υπολογιστών επί της Εμμανουήλ Μπενάκη και αποχωρώντας, κάποιοι εγκληματίες-ληστές πήγαν να πάρουν ό,τι είχε μέσα το κατάστημα , οπότε οι α/α επέστρεψαν και του έκλεισαν , δεν τους άφηναν να φύγουν λόγω του πλιάτσικου που έκαναν . Οι τύποι αυτοί το μόνο που αξίζουν είναι σύλληψη και τιμωρία (όχι απαραίτητα φυλάκιση) .


Πάμε και στη μεσαία κατηγορία , την πλέον αμφιλεγόμενη.

Το να επιτίθεσαι σε αστυνομικούς , να καις αστυνομικά τμήματα και περιπολικά , όπως και και το να κατεβάζεις κάμερες όχι απλά το κατανοώ , αλλά το επικροτώ μιας και πρόκειται για καθαρά πολιτικές και μη ποινικές πράξεις. Η σύγκρουση με την Αστυνομία (είτε με τη μορφή του πεσίματος στις γραμμές των ΜΑΤ με τα σώματα και μόνον αλλά και με λοστούς και καδρόνια , είτε με βόμβες μολότωφ , είτε με κάψιμο Αστυνομικών Τμημάτων ) και η ευθεία αντιπαράθεση με την αστική νομιμοφάνεια ριζοσπαστικοποιεί το Κίνημα και λειτουργεί ως λίπασμα που βοηθάει το λουλούδι των κοινωνικωναγώνων και διεκδικήσεων να ανθισει .Φυσικά στην Ελλάδα θα δικάζονταν σε ποινικό δικαστήριο και θα είχαν καταδικαστεί τη στιγμή της σύλληψής τους από τα τηλεδικεία που κρίνουν επί δικαιων και αδίκων.

Εδώ να πω ότι όσο έχω παρακολουθήσει τις πολιτκές εκπομπές των ημερών , βλέπω εικόνες από το καλοκαίρι του 2002 με τη σύλληψη των μελών της 17Ν . Με το που κάθεται κάποιος στο τραπέζι ερωτάται αν καταδικάζει τα συμβάντα. Στη χούντα είχαμε τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων , σήμερα έχουμε τηλεοπτικές πιστοποιήσεις αστικής νομιμότητας για να ικανοποιηθούν οι διαψασμένοι για αστική νομιμοφάνεια δημοσιογράφοι .

Το να σπάνε και να καίνε τράπεζες και πολυεθνικές δεν μπορώ να πω ότι το επικροτώ , αλλά από την άλλη δεν μπορώ να κλάψω για μια καμμένη τράπεζα όταν η ίδια τράπεζα επί χρόνια καταληστεύει τον ελληνικό λαό (άλλωστε έιναι γνωστό ότι οι μεγαλύτεροι ληστές της Ελλάδας φοράνε κοστούμια , είναι έξω από τον Κορυδαλλό και συνήθως είναι μεγαλοτραπεζίτες) και καταστρέφει ζωές και οικογένεις με ληστρικά επιτόκια και παρανομες και καταχρηστικές χρεώσεις όπως έχει αποφανθεί το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας , τς οποίες όμως οι τράπεζες αρνούνται να αποσύρουν. Στην πραγματικότητα , μαζί μου συμφωνούν σχεδόν όλοι οι Ελληνες (εξαιρούνται οι τραπεζίτες) μιας και οι τράπεζες τους έχουν πιει το αίμα.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι η καταστροφή σις περιουσίες βιοπαλαιστών . Με αυτή την κίνηση (μιας και το πλιάτσικο δε γίνεται από τους α/α , αλλά από εγκληματίες) φέρνουν μέρος της κοινωνίας εναντίον του Κινήματος και το αποριζοσπαστικοποιούν φέρνοντας την κοινωνία πιο κοντά σε συντηρητικά και αντιδραστικά μέτρα. Αλλά δυστυχώς η κρατική βία και η υπερμετρη καταστολή φέρνουν τυφλή αντιβία και την πληρώνουν απλοί πολίτες . Αυτό που συνέβη είναι εν μέρει αιτιολογημένο (άλλα όχι δικαιολογημένο) , αλλά δεν έγινε σε μία μέρα. Εδώ και χρόνια συσσωρεύεται κοινωνική οργή. Και η οικονομική εξαθλίωση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων και η ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους και η αύξηση των ανισοτήτων και η κρατική καταστολή και τρομοκρατία και πολλά άλλα είχαν γεμίσει το ποτηρί το οποίο το Σάββατο πρώτα βάφτηκε κόκκινο από το αίμα του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και στη συνέχεια ξεχείλισε ...

Η τυφλή αντιβία μπορεί αν κάνει ακόμα και κακό στο Κίνημα , αλλά σίγουρα δεν ήρθε απρόκλητα ...

Και επειδή οι διάφοροι δημοσιοκάφροι έχουν ξεσπαθώσει , να κάνω μια σημαντική σημειώση . Οι φρουροί της νομιμότητας , οι εκτελούντες το λειτούργημα της διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης , οι ένστολοι και εκλογικευμένοι αστυνομικοί σκότωσαν έναν άνθρωπο , οι κουκουλοφόροι, ταραξίες , νεαροί , τους οποίους καταδικάζουν όλοι όταν κάθονται σε ένα πάνελ με αποστροφή και αηδία , όχι ...