Ανάσταση (και μετονομασία)

Επιτέλους, Ανάσταση (κυριολεκτικά), αν και εδώ στη Βόρεια Ευρώπη η αλήθεια είναι ότι δε νιώθουμε ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα των ημερών. Ξέχωρα από το θρησκευτικό και αν κανείς πιστεύει κτλ (άλλωστε, η θρησκεία πράγματι είναι το όπιο του λαού , που μαζί με τον εθνικισμό καταστέλουν τους ταξικούς αγώνες εδώ και αιώνες) , οι μέρες του Πάσχα παραμένουν πάντα ιδιαίτερες. Βέβαια, κάποιοι νηστεύουν με νερόβραστα φασόλια και παξιμάδι και κάποιοι άλλοι (όπως ο Χριστόδουλος όταν ζούσε) με νηστίσιμες αστακομακαρονάδες για δύο. Πάντα ο ... μακαριστός στις 14 Αυγούστου κάθε χρόνο, παραμονή της Παναγιας, νήστευε ακόμη και το λάδι: πήγαινε στην πιο ακριβή ψαροταβέρνα της Τήνου (όπου και βρισκόταν για τη γιορτή) και έπαιρνε μία αστακομακαροναδα για δύο, αξίας τριψήφιου αριθμού ευρώ,αλλά όλα κι όλα, με έναν αστακό ,νερόβραστα μακαρόνια και λίγη τοματούλα συν μυρωδικά,η αστακομακαρονάδα του ήταν απόλυτα νηστίσιμη, ούτε λάδι δεν είχε, φανταστείτε για τί στερήσεις μιλάμε. Είμαι σίγουρος ότι κατι αντίστοιχο θα έκανε και τη Μεγάλη  Παρασκευή η ταπεινότητά του.

Ας πάμε όμως στο θέμα των ημερών.Οπως ο Χριστούλης θα (ξαν)αναστηθεί σε λίγα λεπτά, έτσι προτείνω να αναστηθεί και η ΔημΑρ, ξεκινώντας από τη μετονομασία της. Στο τραπέζι έχουν πέσει δύο εκδοχές.Από το passe "Δημοκρατική Αριστερά" ,οι εκδοχές για αλλαγή είναι οι εξής:

α)ΝΔημΑρ, δηλαδή ΝεοΔημοκρατική Αριστερά, ώστε να τιμήσει και τον ρόλο της ως κολώνα στο Σαμάρα και στη σημερινή Κυβέρνηση της ΝΔ

β)ΔειμΑρ, δηλαδή Δεν Είμαι Αριστερός, όνομα το οποίο θα περιγράφει την κατάσταση του κόμματος

Ψηφίστε τί προτιμάτε στα σχόλια. Καλό Πάσχα και σουβλίστε και για μένα στην Ελλάδα.