Περί Ομπάμα

Σε συνέχεια αυτού του βίντεο , σας παραθέτω ένα άρθρο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας της προηγούμενης εβδομάδας :

Η αριστερά δεν τσιμπάει

Η μετεκλογική ευφορία που ξεχειλίζει στις ΗΠΑ -και διαχέεται σε όλο τον πλανήτη- απηχώντας τις γενικότερες ελπίδες για μια θετική αλλαγή στην αμερικανική πολιτική υπό την προεδρία Ομπάμα, δεν εμποδίζει ορισμένες μειοψηφίες να διατηρούν τη νηφαλιότητα της κριτικής τους και να ξαναθυμίζουν τη ρήση της Εμα Γκόλντμαν ότι «αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες».

Ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Ραλφ Νέιντερ, ο Μουμία Αμπού Τζαμάλ, ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, βραβευμένοι συγγραφείς, ανώνυμοι ενεργοί πολίτες και οργανώσεις πολιτικών και κοινωνικών μειοψηφιών, αντιπαρατάσσουν την επιφυλακτική αισιοδοξία τους απέναντι στον ξέφρενο ενθουσιασμό της πανστρατιάς διασημοτήτων και ψηφοφόρων που υποστήριξαν τον Ομπάμα ως εναλλακτική λύση κόντρα στον Τζον «bomb-bomb» Μακέιν.
*Στην πρώτη μετεκλογική του συνέντευξη, που μεταδόθηκε από το εναλλακτικό ραδιοφωνικό δίκτυο Pacifica, ο διανοητής Νόαμ Τσόμσκι θύμισε ότι οι αλλαγές γίνονται «με πολιτικούς αγώνες στο εργοστάσιο, στους δρόμους, στα πανεπιστήμια» κι όχι με εκλογές και από την κορυφή της εξουσίας. Φανερά επιφυλακτικός, ο Τσόμσκι εκτίμησε ότι η νίκη του Ομπάμα θα αλλάξει λίγα «διότι η Αμερική κυβερνάται μόνο από ένα πολιτικό κόμμα, κι αυτό είναι το κόμμα των επιχειρηματιών», δείχνοντας προς τις πηγές χρηματοδότησης του προεκλογικού αγώνα των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων. Αναπάντεχα καυστικός, ακούγεται να χαρακτηρίζει «ευρωπαϊκή παραίσθηση» τον ενθουσιασμό των Ευρωπαίων για την εκλογική νίκη του Ομπάμα.

*Αντισυμβατικός και εκτός της Obamania, αποδείχθηκε και ο θανατοποινίτης δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρώην μέλος των Μαύρων Πανθήρων, Μουμία Αμπού Τζαμάλ, που χαρακτήρισε τη νίκη του Ομπάμα «ιστορική στιγμή», που όμως «απομένει να αποδειχθεί τι είδους ιστορία θα γράψει». Επικαλούμενους εξέχοντες μαύρους ακαδημαϊκούς, ο Μουμία γράφει ότι «πέρα από τον συμβολισμό της νίκης, υπάρχει και η ουσία, και στα ουσιώδη ο Ομπάμα λίγο διαφέρει από τους προκατόχους του».

*Ο Ραλφ Νέιντερ, ανεξάρτητος υποψήφιος για την προεδρία, εκπροσωπώντας τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο στις ΗΠΑ, σε ανοιχτή επιστολή του προς τον Ομπάμα τον κατηγορεί για «αντίφαση ανάμεσα στον πολιτικό του χαρακτήρα και στις υποσχέσεις που έδωσε».

Ο Νέιντερ θυμίζει ότι «τα τεράστια, πρωτόγνωρα ποσά των συνεισφορών από επιχειρηματικά συμφέροντα, από τη Wall Street και, κυρίως, από το ισχυρό νομικό λόμπι» είναι το γεγονός που αποκλείει κάθε δυνατότητα ουσιαστικών αλλαγών στην Ουάσιγκτον.

«Ο Ομπάμα θα απογοητεύσει τους υποστηρικτές του με πολλούς τρόπους», είπε ο Νέιντερ σε συνέντευξη τύπου, στην οποία απάντησε μονολεκτικά σε όλες τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, θέλοντας έτσι να δώσει μια αίσθηση της «προεκλογικής σιωπής που του επιβλήθηκε».

*Αν και σχεδόν το σύνολο των μαύρων ψηφοφόρων ψήφισαν Ομπάμα, υπάρχει μια ριζοσπαστική μειοψηφία που κρατά κριτική στάση. Βασικός φορέας αυτής της τάσης είναι το δίκτυο Black Agenda Report, που προτιμά να λέει ότι ο Ομπάμα «δεν εκλέχτηκε, επιλέχτηκε» (select αντί elect) και να σαρκάζει ότι «αν και μαύρος, είναι λευκή επιταγή, που απομένει να δούμε αν είναι και ακάλυπτη». Κι ακόμη περισσότερο, οι μαύροι επικριτές του Ομπάμα σπεύδουν να επισημάνουν ότι «οι οικονομικοί του σύμβουλοι είναι όλοι τέκνα της επιχειρηματικής κουλτούρας: της οργανωμένης ληστείας».

*Οσο για την συρρικνωμένη πολιτική αριστερά στις ΗΠΑ και τα μαχητικά κινήματα των μαύρων και των ινδιάνων, η εκλογή Ομπάμα αναδεικνύει ένα νέο πρόβλημα: την ανάγκη «να αλλάξει πρόσωπα η προοδευτική ελίτ, καθώς οι περισσότεροι ταυτίστηκαν απελπιστικά με τον Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα».

Πηγή

Σημειώνω απλά ότι αναφέρεται το όνομα του Nader και ότι το άρθρο αναδεικνύει ότι το δίλημμα 'Μακέιν ή Ομπάμα' δεν είναι πραγματικό...