Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Να μου μιλάς μεσημέρι βράδυ και πρωί - είναι κομματάρα λέμε

Φέτος τον Ιούνιο , δηλαδή τον Ιούνιο του 2008 άκουσα ένα κομμάτι από το Τρίφωνο στο άλμπουμ 'Προσοχή ! Τρίφωνο'.Ομολογώ ότι όταν το πρωτοάκουσα δεν έδωσα σημασία στον στίχο και απλά μου έκανε εντύπωση η μουσική , οπότε και το αναζήτησα.Εν τέλει πρόσεξα και τον στίχο και τότε έμεινα περίπου άναυδος. Απολαύστε το , κατ'εμε, καλύτερο κομμάτι της εντεχνης ελληνικής μουσικής σκηνής για φέτος μέχρι στιγμής και ένα από τα καλύτερα των τελευταίων ετών εδώ :







Να μ'αγαπάς

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Τρίφωνο


Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ' όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί



Απλά υπέροχο. Και κάτι φαινομενικά άσχετο , αλλά πάντα επίκαιρο , μια διαπίστωση , η οποία ναι μεν δεν είναι ΜΑΖ (ακόμα) , αλλά είναι σε καλό δρόμο, εξαιρετικά αφιερωμένη λοιπόν :

Η απώλεια του χρήματος αποκαθίσταται σχεδόν πάντα,
η απώλεια της υγείας σπάνια,
η απώλεια του χρόνου ποτέ. ΤΩΡΑ!!!


3 σχόλια:

mari(z)a είπε...

εμένα την πρώτη φορά με τράβηξε η απίστευτη μουσική-αν δεν κάνω λάθος είναι διασκευή.
Οι στίχοι αν και τους υπογράφει η κ.Λίνα δεν είναι και οι καλύτεροι που έχει γράψει, ωστόσο έχουν πολύ ομορφα σημεία
Και όπως και όλα τα κομμάτια των παιδιών έχουν εξαιρετικά φωνητικά
αυτά από' μένα
καλημέρες

p.s.σου αφήνω και ένα λινκ από ένα κομμάτι εξαιρετικό με τη φωνή της Ερωφύλλης σε στίχους μυρτιώτισσας και μουσική κραουνάκη από την ταινία πεθαίνοντας στην Αθήνα

http://www.youtube.com/watch?v=TPMxXlw3clo

mari(z)a είπε...

*και μόλις το συνειδητοποίησα
το σωστό είναι Ερωφίλη
συγγνώμη:(

Δαναη Παναρετακη είπε...

Χρονια εψαχνα να βρω(οχι συνεχεια γιατι το ακουγα, μου αρεσε πολυ η μουσικη , δεν επιανα ομως ολα τα λογια, μετα το ξεχνουσα) ωσπου σημερα το βραδυ γυρνωντας σπιτι, μεσα στο αυτοκινητο το ακουσα παλι.Σκεφτηκα, δεν μπορει αυτη τη φορα θα ψαξω να το βρω, αλλα που ομως;Και κατι μου εκανε, αν ψαξω στο ιντερνετ "να μ αγαπας μεσημερι, βραδυ, πρωι"θα μου το βγαλει αραγε;Και να το! Χαρηκα τοσο!Συμφωνω με το προηγουμενο σχολιο ως προς την τελειοτητα των στιχων που μας εχει συνηθισει η Λινα Νικολακοπουλου, αλλα το συνολο ειναι μαγευτικο.