Περί «αριστερού πατριωτισμού»

Και επειδή η ζωή του Νεκτάριου σας έπεσε μάλλον βαριά και μιας και ήθελα να κάνω μια περίληψη έτσι κι αλλιώς , με πρόλαβε κάποιος άλλος (και για όσους βαριέστε το διάβασμα , κρατήστε μόνο το εξής : Οι πρωτοπόροι σε κάθε δυνάστη της πατρίδας ήταν οι αριστεροί αγωνιστές. Το ΕΑΜ, ο Άρης Βελουχιώτης και πολλοί άλλοι Αριστεροί αγωνιστές ήταν αυτοί που έσωσαν την Ελλάδα από τη φασιστική επέλαση και έχυσαν ποταμούς αίματος. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί «πατεράδες» και «παππούδες» των σημερινών νέων «εθνικοφρόνων» και «πατριδοκάπηλων» ήταν αυτοί που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, τους ιμπεριαλιστές που τους ακολούθησαν και τα δικτατορικά καθεστώτα...):


Επειδή για το ζήτημα του της στάσης της Αριστεράς απέναντι στα πολύ επίκαιρα για μια ακόμα φορά σήμερα Εθνικά Ζητήματα γίνεται μεγάλη κουβέντα κι εδώ, διαβάστε την άποψη του resalto και φυσικά την συζητάμε: Ακολουθεί μια ευρεία περίληψή της:

Η ενσωμάτωση της παραδοσιακής αριστεράς στις ιδεολογίες της Νέας Εποχής, δηλαδή η εγκατάλειψη των επαναστατικών αριστερών παραδόσεων, έδωσε χώρο για νέες πατριδοκαπηλίες: ξέθαψε τους βρικόλακες της «εθνικοφροσύνης»!!!
Έρχονται σήμερα όλα τα απομεινάρια των μεταξικών, χουντικών και ιστορικών ακροδεξιών παρακρατικών να πλιατσικολογήσουν δημαγωγικά εκ νέου πάνω στον πατριωτισμό και επιχειρούν να «θάψουν» την αριστερή επαναστατική παράδοση με το στίγμα του αντιπατριωτισμού. Οι ιστορικοί δωσίλογοι κατηγορούν για δωσιλογισμό εκείνους που πολέμησαν και έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα όσο κανένας άλλος. Ένα από τα δόλια τεχνάσματα αυτής της νέας «εθνικόφρονης» πατριδοκαπηλίας του ΛΑ.Ο.Σ και των ακροδεξιών παρακρατικών που στεγάζει είναι το παρακάτω σόφισμα: «Πατριωτική αριστερά: Μύθος ή πραγματικότητα»!!!
Για οικονομία χώρου θα προβούμε σε κάποιες συνοπτικές παρατηρήσεις.
Πρώτη. Η ίδια η έννοια «πατριωτική αριστερά» είναι ένα σόφισμα απάτης. Συνθέτει ένα κοινωνικό αίσθημα και συναίσθημα (μια μορφή δηλαδή της λαϊκής συνείδησης) που είναι ο «πατριωτισμός» με μια ιδεολογία που είναι η «αριστερά», δηλαδή μια κοσμοθεωρία και πρακτική. Ο «πατριωτισμός» δεν είναι ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ. Όταν λειτουργεί σαν ιδεολογία αυτό είναι ο εθνικισμός του καπιταλισμού και των εξουσιών του. Μια καπιταλιστική ιδεολογία που καπηλεύεται τα πατριωτικά αισθήματα των λαϊκών μαζών. Μια τέτοια καπηλεία επιχειρείται σήμερα από τα «παιδιά» και τους «εγγονούς» των δωσίλογων εθνικοφρόνων…

Δεύτερη. Η Αριστερά εξ’ ορισμού είναι εθνική και ταυτόχρονα διεθνική. Η Αριστερά, ως θεωρία και πρακτική, αλλά και ως ιστορία στηρίζεται στις αγωνιστικές παραδόσεις των λαών και στις κατακτήσεις αυτών των αγώνων. Όλα τα αριστερά κινήματα δεν αποκόπηκαν ΠΟΤΕ από το πατριωτικό αίσθημα και την πατριωτική λαϊκή συνείδηση, γι’ αυτό και υπήρξαν μαζικά και καταλυτικά κινήματα. Αν περιφρονούσαν τα πατριωτικά αισθήματα των λαών δεν θα μπορούσαν ΠΟΤΕ να γίνουν αγωνιστικά κινήματα. …
Τρίτη παρατήρηση. Η ιστορία της αριστεράς είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Οι πρωτοπόροι σε κάθε δυνάστη της πατρίδας ήταν οι αριστεροί αγωνιστές. Το ΕΑΜ, ο Άρης Βελουχιώτης και πολλοί άλλοι Αριστεροί αγωνιστές ήταν αυτοί που έσωσαν την Ελλάδα από τη φασιστική επέλαση και έχυσαν ποταμούς αίματος. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί «πατεράδες» και «παππούδες» των σημερινών νέων «εθνικοφρόνων» και «πατριδοκάπηλων» ήταν αυτοί που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, τους ιμπεριαλιστές που τους ακολούθησαν και τα δικτατορικά καθεστώτα.,,

Τελευταία παρατήρηση. Τέλος, ακόμα και το πιο νεοταξικό, σήμερα, «αριστερό» κόμμα, Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει τις αφετηρίες του και τα σύμβολά του στην πατριωτική παράδοση και στην ελληνική σημαία. …

Η μετάλλαξη της καθεστωτικής αριστεράς δεν αναιρεί τους αυθεντικά πατριωτικούς αγώνες της αριστεράς, την ιστορία της και τις παραδόσεις της.
Πρέπει να είσαι δόλιος προβοκάτορας, όπως είναι τα ακροδεξιά υποπροϊόντα, για να ταυτίζεις τη σημερινή καθεστωτική και μεταλλαγμένη «αριστερά» με την ΙΣΤΟΡΙΑ των αριστερών κινημάτων και τις παραδόσεις του…

(όλο το σχετικό δημοσίευμα εδώ)